Wiesje en ik kenden elkaar al zeker 25 jaar, waarvan de laatste 8 jaar na haar pensioen de vrijdagochtend ons bindmiddel was.
Zij wilde voor haar kleinkinderen graag verkleedkleren maken zoals de grote tovenaarscape. Maar al snel liet zij zich verleiden om ook andere textiele zaken aan te pakken. Ze ging tasjes maken en poppenkleertjes, waarvoor ze winkeltjes vond die dat graag van haar afnamen.
Patchwork was ook een ontspannen bezigheid en ze pakte het meteen groot aan door een sprei voor haar oudste zus te maken.
Als we weer eens met textiel experimenteerden, ATC's maken, 
vilten , werken met Tyvek, stofverven, etc. deed ze altijd enthousiast mee en verraste ons steeds weer met de mooie dingen die ontstonden in haar handen.
vilten , werken met Tyvek, stofverven, etc. deed ze altijd enthousiast mee en verraste ons steeds weer met de mooie dingen die ontstonden in haar handen.Ze ging ook mee op weekend in de duinen van Schoorl 
en als we beurzen bezochten was ze ook daar vaak van de partij.
en als we beurzen bezochten was ze ook daar vaak van de partij.
Lieve Wies , het zal raar zijn dat je er niet meer bent,
dat ik niet meer de deur voor je hoef open te doen en je tas mee naar boven te nemen.
Je interesse die je voor een ieder van de groep had.
Ja ik zal je missen net zoals Anette, Tonneke, Dorothee
en ook Rein met wie de shag af en toe gedeeld werd.
dat ik niet meer de deur voor je hoef open te doen en je tas mee naar boven te nemen.
Je interesse die je voor een ieder van de groep had.
Ja ik zal je missen net zoals Anette, Tonneke, Dorothee
en ook Rein met wie de shag af en toe gedeeld werd.
